مدرسان زبان همواره به دنبال موثرترین روش برای آموزش واژگان جدید به یادگیرندگان زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی بوده اند. نخستین هدف پژوهش حاضر، به بررسی میزان یکسان بودن تاثیر آموزش ساخت محور از جمله آموزش به شیوه های گسسته و پیوسته، به منظور تدریس واژگان می پردازد؛ ضمن اینکه توجهات ساخت گونه بر بخش های لغوی در حین خواندن متن و یا قبل از آن اتفاق می افتد. پس از آن، محقق در پی یافتن تفاوت معناداری بود که بین دوروش یادگیری واژگان از طریق مواجهات مکرر لغوی و انجام تمرین ها وجود داشت. به منظور انجام این مقایسه، آزمایشی در چهار وضعیت مختلف به صورت یک مدل 2 × 2 طراحی گردید که در هر وضعیت، یک متن خوانده می شد. لذا در جهت پیش برد هدف این مطالعه، دو روش یاد شده به دو صورت مختلف در این چهار وضعیت اجرا شدند. برای افزایش مواجهات لغوی، هر لغت هدف، با هفت بار تکرار در متن (به عنوان وضعیت پیوسته × مواجهه) و یا دو بار برخورد قبل از خواندن، به همراه پنج بار تکرار در متن (به عنوان وضعیت گسسته × مواجهه) آورده شد. در روش انجام تمرین، هر لغت هدف، با سه بار تکرار در متن و دو تمرین پس از خواندن (به عنوان وضعیت پیوسته × تمرین) و یا دو بار برخورد قبل از خواندن، یک بار در متن و دو تمرین دیگر پس از خواندن (به عنوان وضعیت گسسته × تمرین) اتفاق افتاد. بلافاصله پس از اتمام هر یک از چهار جلسه آموزشی، یک پس آزمون (VKS) برای سنجش میزان یادماند واژگان یادگیرندگان برگزار شد. تمام این مراحل بر روی یک گروه 18 نفره از شرکت کنندگان دختر دبیرستان جنت واقع در شهرستان سوسنگرد که در مقطع دوم متوسطه مشغول به تحصیل بودند انجام شد. نتایج این بررسی حاکی از آن بود که تمامی شرکت کنندگان، بلافاصله پس از آموزش ساخت محور به شیوه های پیوسته و گسسته، از نظر یادماند واژگان، یکسان بودند. علاوه بر این، از مقایسه روش تکرر مواجهه با لغات هدف با روش انجام تمرینات پس از خواندن، روش انجام تمرین از نظر دانش لغوی یادگیرندگان زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی نتیجه بهتری به دست داد.

 اگر چه توانایی درک شنیداری یکی از مهم ترین مهارت ها در یادگیری زبان خارجه است و علی رغم تمام تحقیقات انجام شده دراین زمینه، نیاز به مطالعات بیشتری در این حوزه احساس می شود. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر نشانه های بصری در درک شنیداری زبان آموزان سطح متوسط ایرانی است. بدین منظور،
)OQPT چهل زبان آموز انتخاب شده که بعداز ایجاد همگنی زبان آموزان از طریق آزمون مهارت شنیداری (
به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. هریک از گروه ها شامل بیست زبان آموز بودند. سپس، هر دو گروه در پیش آزمون درک شنیداری شرکت کردند. هدف از این آزمون بررسی هم سطح بودن مهارت شنیداری گروه ها بود. بعد از آن، هر دو گروه آموزش دریافت کردند. گروه آزمایشی بر اساس نشانه های بصری در حالی که گروه کنترل فقط اطلاعات شنیداری دریافت کردند. مدت زمان آموزش پانزده جلسه وقت گرفته بود. سرانجام در انتهای دوره، هردو گروه برای پس آزمون که همان آزمون توانایی درک شنیداری بودشرکت کردند . بعد از آن، تجزیه و تحلیل آماری از طریق آزمون تی انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که درک شنیداری زبان آموزان زمانی که در معرض برنا مه صوتی تصویری قرار می گیرند نسبت به زمانی که فقط در معرض برنامه صوتی هستند پیشرفت بهتری دارد.

 

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش ژانر محور بر روی عملکرد نوشتاری مباحثه ای، زبان آموزان سطح متوسط می باشد. به منظور در اختیار داشتن دو گروه همگون از نظر تسلط به زبان عمومی، در ابتدای دوره، تست مهارت تافل به عمل آمد. سپس، شرکت کنندگانی که نمراتشان زیر نمودار منحنی که یک انحراف معیار بالاتر و پائین تر از میانگین بودند انتخاب شدند. سپس، پیش آزمونی بعمل آمد که در آن شرکت کنندگان مقاله ای را درباره یک موضوع که از لافید (2002) انتخاب شده بود نوشتند تا از همگونی آن ها در عملکرد مقاله نویسی مباحثه ای کلی اطمینان حاصل شود.برای نمره گذاری نوشتارها از مدل نمره ای ونگ و لیاو(2008) استفاده شد. بمنظور انتخاب موضوعات مباحثه ای، تحلیل ژانرهایلند (1999) از مقاله مباحثه ای به کار گرفته شد. برای این هدف، مقاله هایی که شامل محورهای حرکت نحوی و فکری که توسط هایلند برشمرده شده بودند برای اهداف تحقیق، از لافید (2002) انتخاب شدند. به گروه کنترل نحوه نوشتن موثر در طی 10 جلسه با توجه به برداشتی که از تکالیف نوشتاری بعمل آمده بود اموزش داده شد.محقق، راهنمای هایی عمومی برای نوشتن و همچنین مدل متن های مختلف را در اختیار زبان آموزان قرار داد. به عبارت دیگر، در گروه آزمایش علاوه بر مرحله مذکور در گروه کنترل، به آموزش ژانر محور در مقاله های مباحثه ای نوشتاردرطول دوره پرداخته شد. برای این هدف، به زبان آموزان کارکردها و اجزای ژانر مقاله مباحثه ای و محورهای آن ارائه و سپس در طی دوره آموزش تمرین شد. همه محورهای مقاله استدلالی که از هایلندگرفته شده بود در این گروه کار شد. در پایان یک آزمون نوشتاری از فراگیران به عنوان پس آزمون بعمل آمد. بنا برپرسش تحقیق،یک تی تست بر پایه ی نمرات پس آزمون هردو گروه بدست آمد. نتایج نمونه های مستقل تی تست نشان داد که آموزش ژانر محور قویاً بر عملکرد مقاله نویسی مباحثه ای فراگیران ایرانی سطح متوسط زبان انگلیسی بعنوان یک زبان خارجی موثر است. براساس نتایج بدست آمده، واضح بنظر می رسد که آموزش ژانر محور بطور حتم یک پتانسیل قوی را دربر دارد که به فراگیران در توسعه مهارت نوشتاری شان کمک می رساند. آموزش ژانر محور با تمرکز و برجسته سازی کارکردهای نوع خاص ژانر و در اختیار گذاشتن چارچوبی تغییرناپذیر می تواند برای فراگیران سودمند باشد. یافته های تحقیق حاضر نشان داده است که آموزش صریح ژانر در آموزش نوشتار در یک ژانر خاص می تواند حائز اهمیت باشد.

این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر تصحیح خطای آنی و تاخیری بر سطح مهارت بیانی زبان آموزان ایرانی سطح متوسط انجام شد. برای انجام این تحقیق 30 زبان آموز انگلیسی مذکر از آموزشگاه زبان انگلیسی سفیر دانش در سوسنگرد بوسیله آزمون تعیین سطح انتخاب شدند. برای تعیین سطح صحت و روانگویی این زبان آموزان در ابتدای کار با تمام آنها مصاحبه ساختاری انجام شد. سپس، آنها به صورت تصادفی به دو گروه الف و ب تقسیم شدند که هر گروه شامل 15 زبان آموز بود. البته، گروه الف در معرض روش تصحیح خطای آنی قرار گرفت در حالی که به گروه ب تصحیح خطای تاخیری ارایه شد. بعد از هجده جلسه، هر دو گروه از طریق مصاحبه ساختاری مصاحبه شدند. نمرات این زبان آموزان شرکت کننده در تحقیق نشان داد که گروه الف نسبت به گروه دیگر در زمینه صحت و روانگویی دستاورد بهتری داشت. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تجزیه و تحلیل میانگین، انحراف معیار و آزمون تی انجام شد. در نهایت، اینگونه نتیجه گرفته شد که تصحیح خطای آنی، نسبت به تصحیح خطای تاخیری می تواند منجر به سطح بالاتری از صحت و روانگویی فراگیران سطح متوسط ایرانی زبان انگلیسی بشود.