چکیده
اعترافات یک کودک زمانه، شرح سه سال از زندگی اکتاو، نماینده¬ای از جوانان قرن 19 فرانسه است . او که نتوانسته شغل و پیشه¬ای اختیار کند، برای پرکردن اوقات فراغت خود به جستجوی عشق ایده¬آل می¬پردازد. اکتاو خود را در کنار معشوقه¬اش خوشبخت می¬پندارد، اما پس از مدتی پی می¬برد که معشوقه¬اش فاحشه است. جوان دل¬شکسته به جستجوی راه¬کار¬هایی برای درمان افسردگی¬اش می¬پردازد. آلفرد دو موسه، نویسنده¬ی این رمان، انسان همیشه ناراضی¬ای را توصیف می¬کند که حتی در شرایط خوشبختی هم تمایل به شکوِه کردن و نالیدن دارد. اکتاو با به دست آوردن زنی که مدت¬ها در حسرت یافتنش بود، باز هم احساس کمبود می¬کند.
ویژگی خاص این اثر، برقراری رابطه بین از دست رفتن امید انقلابی و توهمات احساسی است. نویسنده دلهره¬های جوانان آن عصر را به افسردگی ناشی از خیانت در عشق نسبت می¬دهد و رابطه بین شخص و جامعه را نیز به تصویر می¬کشد.
در این تحقیق، چهار عامل تاثیر¬گذار در احساس نارضایتی از زندگی جوانان فرانسوی آن دوره را مورد بررسی قرار می-دهیم. نویسنده با اشاره به اوضاع نابسامان بعد از شکست ناپلئون، تصویری تاریک از آینده با توجه به آشفتگی سیاسی و اجتماعی می¬دهد و آن را مانع لذت بردن جوانان از زمان حال می¬داند. علاوه بر این، موسه دلیل افسردگی هم¬نسلان خود را تاثیر پذیری از نوشته¬های فیلسوفان آلمانی و انگلیسی می¬داند. در این رمان، تاثیرات ویرانگر خیانت و شکست را بر یک انسان آرمان¬گرا می¬بینیم. در فصل دوم، شاهد نتایج ناخوشایند این نارضایتی هستیم: تنهایی، تمایل به خودکشی یا قتل، افراط در مصرف الکل و بی بند و باری. موسه خوانندگانش را از خطرات راهی که قهرمان داستانش پیموده است، آگاه می¬سازد. در مرحله¬ی پایانی، تلاش می¬کنیم تا بدبینی اکتاو را نسبت به باورهای مذهبی، به عنوان منبعی رهایی بخش، نشان دهیم و همچنین برآنیم تا نگرش منفی این جوان را نسبت به زنان، در قالب ویژگی¬های ناشایستی که به آنها نسبت می¬دهد، بررسی کنیم.
 

چکیده :
همه می¬میرند رمانی فلسفی از سیمون دو بووار است که پس از پایان جنگ جهانی دوم و در فضای بهت آلود پس از پایان جنگ در سال 1946و تحت تاثیر اگزیستانسیالیسم سارتر نوشته است. بووار که نظاره¬گر فلاکت های جنگ، مرگ و تنزل انسانیت است، تلاش دارد تا بوسیله این رمان به ایده های فلسفی خویش در باب مرگ وزندگی بپردازد. شخصیت رمان، فوسکا، فرمانده جنگی ای است که با نوشیدن اکسیر جاودانگی از قرن 13 تا زمان ملاقات با رژین در قرن 20 زندگی کرده است. فوسکا در ابتدا فکر می¬کند که زندگی محدود تنها مانع دربرابر تحقق آرزوهایش است، ولی در نهایت در می¬یابد که حتی جاودانگی هم اجازه رسیدن به خواسته هایش را نمی¬دهد. پس از زندگی طولانی که قرن ها طول می¬کشد و از محدودیت های زمانی مبراست، درمی¬یابد که تعریف زندگی جز کسالت و پوچی نیست و این معنای زندگی واقعی را تقلیل می¬بخشد.
در این پایان¬نامه که شامل سه فصل است، سعی داریم زندگی و معنایش، امکان تحقق رویاهای انسانی و معنای مرگ را نزد انسان جاودانه بررسی کنیم. در فصل اول تاثیر فلسفه اگزیستانسیالیسم بر سیمون دوبووار را می¬بینیم. در فصل دوم به بیان نگرانی انسان از مرگ می¬پردازیم. و در فصل سوم انسان محکوم به زندگی را بررسی می¬کنیم.
 

چکیده
ستاره سرگردان اثر ژان ماری گوستاو لوکلزیو نویسنده مشهور فرانسوی در سال 1992 به چاپ رسیده است. این رمان روایتگر زندگی دو دختر نوجوان فلسطینی و یهودی است. استر و نجمه دو دختری هستند که به دلیل جنگ از سرزمین مادری خود رانده شده¬اند. رمان نویس از خلال زندگی این دو دختر داستان بی ریشگی دختر یهود و آوارگی دختر فلسطینی را به خوبی به تصویر می¬کشد.لوکلزیو هر دو دختر نوجوان را بی¬ریشه نشان می¬دهد. در واقع، بی¬ریشگی دختر یهود که ناشی از بی¬هویتی و نداشتن سرزمینی آبا و اجدادی است و امید به یافتن سرزمین موعود و بهشت گمشده، آوارگی یا به روایت نویسنده نوع دومی از بی¬ریشگی را به دنبال دارد. دختر یهود همچون یهودیان مهاجر دیگر به خیال یافتن سرزمینی برای خود است. او غافل از این است که این آرزو و خیال واهی آوارگی و فاجعه¬ای بزرگ را برای هم¬نسل او، نجمه، دختر فلسطینی در پی خواهد داشت. ما در این پژوهش بی ریشگی را در سه فصل مورد بررسی قرار می¬دهیم. در فصل اول مساله هویت در رمان ستاره سرگردان را بررسی می¬کنیم. در فصل دوم به انسان های بی ریشه می¬پردازیم و در فصل آخر، بی ریشگی یا جست و جوی بهشت گمشده را مورد مطالعه قرار می¬دهیم. در طول این تحقیق همواره به خاطر خواهیم داشت که هر چند نویسنده بی¬ریشگی را برای هر دو دختر نوجوان تقریبا به یک شکل نشان می¬دهد تا انزجار از جنگ را به تصویر بکشد، اما نوع این بی¬ریشگی حتی در قلم این نویسنده¬ی ظاهرا بی¬طرف، متفاوت است. بی¬ریشگی برای استر ناشی از بی¬هویتی و نداشتن سرزمین اجدادی است در حالی¬که برای نجمه این سرزمین وجود دارد و با ظلمی مشهود این ریشه به زور گرفته شده و در نتیجه آوارگی او و امثال او را در پی داشته است.
 

LʼAfricain est un des récents ouvrages de Jean-Marie Gustave Le Clézio qui, en forme dʼautobiographie, décrit et analyse les souvenirs de lʼenfance de son auteur. Les Boulevards de ceinture, lʼun des premiers ouvrages de Patrick Modiano présente sous forme de lʼautofiction les souvenirs de lʼenfance, de lʼadolescence et de la jeunesse du narrateur. Ces deux auteurs réputés, qui ont gagné le prix Nobel en outre que les autres prix littéraires, dans ces deux œuvres rédigées à vingt-sept ans d’intervalle, ayant le père pour le personnage principal, parlent des soucis semblables.
Les narrateurs de ces deux romans cherchent à reconnaître leur père mais en effet cʼest une quête pour retrouver les origines que lʼhomme du temps moderne a perdu en raison des guerres, des troubles, de la violence et du racisme. Tous les deux essaient de découvrir par le moyen des mémoires, le vrai portrait de leur père resté étranger pour des années.
A travers cette recherche, les périodes importantes comme la Deuxième Guerre Mondiale, lʼOccupation et leurs impacts sont présentés selon les points de vue différents. Les deux œuvres poursuivent pas à pas le père qui est obligé à émigrer, à quitter son enfance, à devenir un étranger ; le père qui prend une fausse identité pour sauver sa vie, qui disparaît et qui sera enfin retrouvé. « L’Africain », pour retrouver son origine qui n’est en effet que la paix et la liberté veut franchir « Les Boulevards de ceinture » de la guerre et les obscurités du monde.

اورلیا اثر ژرار دو نروال رمانی است اتوبیوگرافیک از داستان عشق نافرجام نویسنده به ژنی کلون که در شخصیت اورلیا متبلور گردید. به سفارش دکتر امیل بلانش، یکی از روانپزشکان معروف عصر که وظیفه معالجه اختلالات روانی نروال را به عهده داشت، و جهت ارزیابی سلامت روانی او، رمان اورلیا نوشته شد. وهم و خیال پردازی جایگاهی منحصر به فرد در زندگی و آثار این نویسنده دارد. در عصری که نروال میزیست، علم پزشکی در مورد رویا و جنون مطالعات و نظریههای متعددی داشت. ولی بدون شک مطالعات و تجربیات دکتر ژک مورو دوتور، رییس مکتب روانپزشکان فرانسه در سال های 1860-1845، از جمله تحولات شگرفی است که در زمینه شخصیت، ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه در مجامع علمی و روانی مطرح گردید. این روانپزشک ارتباط افکار و عقاید، همینطور تاثیرپذیری آنها از عوامل برونی مانند روانگردانها و مواد مخدر از جمله حشیش را با عملکرد افراد از جنبه علمی و تجربی مورد مطالعه قرار داد. بنابراین بدلیل ماهیت درونگرایی نوشتههای ژرار دو نروال، رابطهی تنگاتنگ میان نوشتههای این نویسنده و این گونه گرایشها برقرار گردید و نوشتههای وی در معرض قضاوت یافتههای علمی آنان قرار گرفت. بدون شک تحولات اساسی این دوره مربوط به ارتباط این دیدگاه های علمی روانشناسانه با ادبیات بود که منجر به خلق نوآوریهای ادبی و ابداع فرم جدیدی از نوشتار در ادبیات گردید. ولی نروال هیچگاه همسو با این وقایع حرکت نکرد بلکه در آثار خود به آنها شخصیتی عارفانه بخشید. در واقع نویسنده در مورد تعاریفی مانند: جنون، توهم، رویا و واقعیت تفاوت فاحشی با باورهای عمومی عصر خود داشت. هدف ما در تحقیق حاضر، بررسی این جنون و ناهمخوانی آن با یافته های علمی مذکور در رمان اورلیا و بررسی روانکاوانه علل جنون و چگونگی بیان آن در این اثر است. در حقیقت، سفری است روحانی با نویسنده به اعماق وجود انسان از گذرگاه رویا و ضمیر ناخودآگاه، جایی که کابوس ها روح آدمی را در هم می کوبند.

 
رمان مادام بواری اثر گوستاو فلوبر در قرن نوزدهم میلادی و پرنسس دو کلو نوشته¬ی مادام دو لافایت در قرن هفدهم میلادی زندگی دو زن متاهل را به نمایش می گذارند که در زندگی شان با عشقی ممنوعه مواجه می شوند و هریک به نسبت افکار و روحیات شخصی با این موقعیت برخورد می کنند. قهرمان زن داستان فلوبر بدون توجه به شرایط خانوادگی¬اش وخوشحال از اینکه رویاهای نوجوانی¬اش به حقیقت پیوسته¬ است از چنین عشقی استقبال می¬کند. چنین به نظر می¬رسد که او قادر به درک مفهوم و ارزش خانواده، وفاداری به همسر و پاکدامنی نیست. او تا جایی پیش می¬رود که به خاطر این رفتارهای ناشایست، هستی خود و خانواده¬اش نابود می¬شود. این طرز رفتار ریشه در سالهای نوجوانی او دارد؛ زمانی که روزهایش را با خواندن رمان¬هایی با مضمون عاشقانه سپری می¬کرده است. همچنین این دختر جوان در اکثر سال¬های زندگی اش از وجود مادر محروم بوده است. اما قهرمان زن مادام دو لافایت که کاملا از شخصیت قهرمان قبلی متفاوت وهمیشه مورد حمایت راهنمایی¬های مادرش قرار گرفته است، اینک نمی¬تواند عشقی نامشروع را بپذیرد و مدام از آن دوری می کند. در این پایان¬نامه سعی کرده¬ایم با توجه به شواهد موجود در این دو اثر نشان دهیم که برخلاف تضاد ظاهری آنها، هر دو نویسنده دیدگاه و هدفی تقریباً مشترک را دنبال کرده¬اند و آن مسئله تقابل بین هوس¬ها و وظیفه و نیز تسلیم نشدن در برابر مسایل غیر اخلاقی است که باعث تباهی زندگی فرد می¬شود.

ولتر و روسو، دو فیلسوف فرانسوی بزرگ قرن 18، در زمینه های بسیاری همچون مسئله تمدن و پیشرفت در جامعه بشری دارای اختلاف نظرهای بسیاری بودند. در این پایان نامه ما به بررسی تطبیقی موضوع تمدن از دیدگاه آنان در گفتاری بر ریشه های نابرابری در میان انسان ها (1755) اثر روسو و کتاب عصر لویی چهاردهم (1752) ولتر می پردازیم.
روسو در اثر نامبرده به توصیف ویژگی های انسان اولیه می پردازد و او را موجودی خوشبخت معرفی می کند که دور از تمدن و گرفتاریهای اجتماع زندگی می کند. او همچنین ضمن پرداختن به پدیده نابرابری در میان انسانها، آن را حاصل شکل گیری جوامع و نتیجه مالکیت شخصی می داند. اما ولتر در اثر خویش با تحسین دوره ی سلطنت لویی چهاردهم، آن را نشانه ی پیشرفت تمدن فرانسه و سرمنشا آغاز عصر روشن فکری می پندارد. در این کتاب، نویسنده با برشمردن اقدامات پادشاه در دوران سلطنت خویش که مسبب شکوفایی تمدن فرانسه در قرن 17 میلادی بود، در واقع به خواننده ارکانی را نشان می دهد که از نظر او نشانگر تمدن پرشکوه این عصر هستند.
در این پژوهش، هدف تلفیق و تطبیق نظرات متضاد و مشابه این دو متفکر بزرگ در مورد ارکان مختلف تمدن است که به بررسی و تحلیل آنها از جنبه های گوناگون می پردازیم.
 

 وانینا وانینی و صندوق و شبح دو داستان کوتاه از استاندال هستند که تصویر خوبی از تحولات سیاسی اروپا در قرن نوزدهم میلادی ارایه می دهند و از خلال آنها می توان بازتاب شخصیتی سیاسیون و مردم عادی را به وضوح دید. میسیریلی مردی جوان است که به واسطه ی رشادت هایش، به ریاست کاربوناری (جنبش آزادی خواهی مردمی در قرن نوزدهم) ایتالیا دست می یابد. در وانینا وانینی، میهن پرستی در تقابل با عشق و میسیریلی در انتخاب بین آن دو بر سر دو راهی قرار می گیرد. ما با بررسی رویدادهای این دو داستان، قصد داریم چگونگی تجلی و پرورش «من» را دریابیم. سبک خاص نویسندگی استاندال موسوم به “beylisme” موجب تجلی شخصیت هایی در این دو اثر شده است که از خصلت خود محور بودن برخوردارند. آنها با اتکا به این خصلت، بی وقفه به دنبال خوشبختی هستند و از بکارگیری هر وسیله ای برای رسیدن به آن دریغ نمی کنند. عشق که در دیگر خواهی معنی پیدا می کند، برای قهرمانان مورد بررسی ما، وسیله ای برای رسیدن به خوشبختی شخصی است. به این معنی که قهرمان داستان با شناختی که از خود دارد، خوشبختی را در عشق ورزی به دیگری می بیند. اما در نهایت امر، آنچه که از اهمیت اساسی برخوردار است، خود شخص می باشد و نه معشوقه اش. لذت بردن از رویدادهای روزمره نیز از ویژگی های قهرمانان آثار استاندال می باشد. خود استاندال نیز که گرایش های سیاسی او به دفعات برایش مشکل ساز شده بود، با استفاده از ادبیات و خلق شخصیت های خود محور، فرصتی برای ابراز تمایلات درونی خود می یابد. به این ترتیب، می توان گفت که قهرمانان داستان جلوه ای از خود محوری نویسنده هستند.

 ادبیات مهاجرت در جهان جریان نوپایی است. با این وجود، نویسنگان بنامی در این ژانر می نویسند که از میان آنها می توان ماری ان دیای و گلی ترقی را نام برد. ان دیای نویسنده فرانسوی در رمان خود به اسم سه زن قدرتمند به بررسی مشکلات زنانی می پردازد که ناخواسته مجبور به ترک دیار خود هستند. در اثر گلی ترقی به نام سه خدمتکار، متوجه می شویم که برای نویسنده، مسئله مهاجرت و زن دغدغه همیشگی است. در این پژوهش به بررسی این دو اثر می پردازیم و مشاهده می کنیم که نگاه ترقی به عنوان یک نویسنده ایرانی در مقایسه با ان دیای از بسیاری جهات تفاوت دارد. ترقی که نوشته هایش ریشه در فرهنگ ایرانی دارد دغدغه رویارویی زن شرقی با جهان غرب ومدرن را دارد. قهرمانان او به دنبال تطبیق خود با محیط جدید و پیشرفت هستند در حالی که قهرمانان ان دیای در طول سفر خود همیشه به فکر خانواده خود هستند و نگاهی درون گرا دارند. سفر باعث می شود که این زنان با دیدی جدید به گذشته بنگرند و همچنین به آنها نیرویی می دهد تا مشکلاتی را که قبل از عزیمت خود داشته اند حل کنند.